Mahal Naming Pangulong Rodrigo R. Duterte,
Taos-puso po akong bumabati sa'yo
ng Magandang Umaga. Ika-30 ng Hunyo taong 2016 nang ikaw ay mahalal bilang
Presidente ng bansang Pilipinas. Sa panahon ng iyong pangangampanya, napakarami
mo pong ipinangako sa ating bansa. At isa na po rito na sa anim na buwan mong
panunungkulan, ang krimen ay unti-unting mababawasan.
Sa ilang buwan pa lamang po ng
iyong pagkakaupo bilang presidente, agad ang pag-aksiyong kontra sa talamak na
droga sa bansa. Kaliwa't kanan ang ginagawang pagtugis ng mga pulis sa mga drug
lord. Laman ng balita ang kabi-kabilang oplan tokhang katok ng mga pulisya, sa
iba't ibang panig ng bansang Pilipinas. Kabi-kabila ang napapanuod ng mga tao
sa telebisyon na pagpatay sa mga gumagamit ng droga, dahil ikaw daw ay
lumalaban ang mga ito. Bakit parang walang takot parin ang mga tao at patuloy
na gumagawa ng illegal na gawain. Kada buwan hindi bababa sa sampung katao o
higit pa ang namamatay.
Bakit po kaya ang madalas na
sabihin ng mga pulis sa mga taong tinutugis nila ay nanlaban kahit na wala naman
po itong katotohanan anin ng nakakarami. Kaawa-awang pagmasdan ang mga pamilya
ng mga taong nawawalan ng mahal sa buhay. Nahihirapan silang tanggapin ang
nangyari sa kanila.
Maraming paraan ang maaari pong
gawin upang hindi kumitil ng buhay. Dahil ang bawat tao po ay may karapatang
magsimula at magbagong buhay muli. Sana po ay hindi na humantong sa patayan ang
paggawa ng aksiyon para sa paghuli sa mga taong gumagamit ng ipinagbabawal na
gamot. Nawa po ay bigyan pa sila ng pagkakataon na muling mabuhay ng payapa.
Lubos
na Gumagalang,
Jonalyn
D. Calapit
“CEFI”
No comments:
Post a Comment