"Ang Aking Munting Buhay"

          Ipinanganak ako noong ika-12 ng Nobyembre taong 1999, 3:40 ng umaga sa Memorial Hospital, ako ay may bigat na 3,600grams. Panganay ako sa apat na magkakapatid. Si Mama ay 19 na taong gulang palang noong ako ay kanyang ipinanganak.

Ayon kay Mama at Papa, ang pangalan ko daw dapat ay "Roann" pinagsamang pangalan nila. Ro stands for Romy at stands for Annie. Pero noong naproseso ang aking birthcertificate ang lumabas na pangalang ko ay Jonalyn.

Tinanong ko sa kanilang kung bakit nga ba naging Jonalyn ang aking pangalan, ang sagot lang nila dahil ito daw ang gusto nilang ipangalan sa'kin. Joy, ang aking palayaw dahil raw sa likas kong pagpakamasiyahin.

Ang maari kong mailarawan sa pisikal kong anyo ay, paya, hindi kaputian, mahaba ang buhok at nasa tamang taas. Pero kung minsang minamaliit ako ng mga kaibigan ko dahil maliit raw ako.

Minsan 'yong iba kong mga kaibagan ginagawa akong tungkod kasi mga daw maliit ako. Pero kung tutuusin nasa tamang height lang ako 155 cm, hindi katangkaran, hindi kaliitan.

May ilang sport rin akong sinasalihan pero hanggang tryout lang kasi hindi ako masyadong marunong, sa badminton at volleyball. Pero hindi man ako napipili bilang player atleast nag-eenjoy ako sa pagtatry-out.

Bago pa ko sumubok sa paglalaro, kinatatakutan ko pa ang bola ng volleyball at basketball. Hindi ko alang kung bakit? Pero ang alam ko takot lang akong masaktan.

Narealize ko kung di ko haharapin 'yung maliit na bagay na kinatatakutan ko paano pa kaya kapag malaki na? So nagdecide akong sumubok maglaro ng volleyball, nag-enjoy ako paglalaro kasama ang mga kaibigan ko.

Walang problema sa kalusugan ko. Wala naman akong iniindang sakit katulad ng iba. Wala ring backround ang pamilya ko ng matitinding sakit, in short healthy kami.

May maayos na papangatawan ako. At madalas idinadaan ang stress sa pagtawa. Pero kung minsan hindi maiiwasan ang pagkapagod ng aking katawan dala na rin ng mga gawain sa school at gawaing bahay.

Sa kasalukuyan ako ngayon ay senior high student sa Calayan Educational Foundation Inc. Sa grades na mayroon ako nasa tama lang, hindi kataasan, hindi rin kababaan.

Mga kapatid ko ang kadalasan kong nakakasama. Ako na rin ang nag-aalaga, nagpapakain at iba pa. Sa tuwing nakikita ko sila, nawawala ang pagod o stress na aking nararamdaman.

Sa mga activies sa school, hindi ako pumapayag na may namimiss akong gawain. Mga activies na kahit mahirap pero kailangan paring gawin at maipasa sa due date. Ginagawa ko yung sa tingin kong kaya ko para maging proud ang mga magulang ko, para na rin sa mga goals ko na gusto kong maachieve balang araw.

Nakakasabay ako sa mga academic performance sa school. Pero ang pinakakinatatakutan sa lahat ay ang recitation, kasi pakiramdam ko na once na magkamali ako anytime lalamunin ang ng lupa o kaya kakainim ng buhay ng titser kanilang mga titig. Nakikipagparticipate naman ako sa mga activies na ginagawa sa kada subject.

Sa ngayon thesis ang aming pinagkakaabalahan. Ang sakit sa ulo, lalo na kapag 'yung mga kagrupo ay hindi pa tumutulong. Tapos umaasa lang, yung tipong umaasa sa biyaya na mapapa galing sa'kin.

Sa bahay, nakakainis kong minsan kasi madalas na ikumpara nila ako sa ibang tao, 'yung tipong mas ganito daw mas ganyan. Tapos 'yung natutuwa pa sa achievement ng iba anak kesa sa achievement na nakukuha, pero siguro hindi sila kunteto pero alam ko balang araw yung mga achievements nila maaachieve ko rin.

Parangarap kong maging isang guro balang araw, 'yung isang master teacher sa isang public school. Pero bago ko pa makamit yan kailangan ko munang mag-aral ng mabuti at matapos ang sandamakmak na school demands kada quarter. Ako 'yung tipong kapag hindi ko pa kilala napakatahimik ko, pero kapag nakilala naman magiging komportable na. May takot ako sa Diyos dahil naniniwala ako sa bawat magagawa niya sa amin.

Masaya ako noong nakamit ko yung certificate of completion noong ako ay Junior High School dahil nakita ko sa mga magulang ang ngiti mula sa kanilang mga labi dahil sa aking achievement.

Ako ay lumaki kasama ang aking buong pamilya. May pagkakataon na hindi kami nagkakaunawaan ngunit naaayos din naman.

Ang aking pamilya ay may-kaya, may tindahan ng kwek-kwek, sari-sari store. Natutustusan ang mga pangangailang at gastusin sa bahay. Pati na rin ang mga bagay at gamit na hiniling ng mga kapatid ko ay naibibigay rin.

Ang trabaho ng aking ama ay isang driver operator at ang aking ina ay nagtitinda ng mga street food sa amin at sa school. Nagtutulungan sila para sa mga pambayad ng gastusin sa bahay.

Ang aking mga kaibagan ang siyang humubog sa bawat pagkatao na mayroon ako. Mga kaibigan ko na and'yan para unawain ako sa tuwing may problema ako at nadodown na ako.

Kadalas kong ginagawa ay ang magsurfing sa cellphone, pagstroll lang sa newsfeed ko. Mahilig rin akong manuod ng mga horror movies para may trill panuodin.

Last kong napanuod na movie ay as usual horror movie ang title ay See No Evil 2. Ito ay tungkol sa isang lalaki na inabando ng kanyang ama at tanging ina lamang ang siyang kanyang naging kasama paglaki. Isang lalaki na parang zombie na hindi mamatay-matay. May part na natatawa ako kahit horror ganoon kasi ako, pero may part din nanakakagulat.

Hindi ako party goer. Masaya na ako sa bahay na mag-isa dahil nakakapagmuni-muni rin ako. Last December 20, 2016 school party ako dumalo, nakakaenjoy lalo na kapag kasama yung kaibigan at mga kaklase ko.

Ang mga nakapaligid sa akin ay hindi ko masasaming ganun kaganda kasi kong minsan magulo rin. Pero nakikikasama parin ako sa mga tao na nasa paligid ko.

Bilang isang kabataan, kailangan kong maging isa modelo sa mga kabataan na masbata pa sa akin. Ang pag-aaral ko nang mabuti para sa pamilya at maging inspiration ng bagong henerasyon. Kung mayroon may akong gustong baguhin sa mundo ay ang pagiging responsable ng bawat taong namumuhay rito. 'Yung tipong minamahal ang kalikasan at hindi sinira. At ang pagiging mapayapa ng mundo kasama ng mabubuting tao.

Sa kasalukuyan kong tirahan ngayon ay sa Mayao Parada, Lucena City, since birth na ako naninirahan dito, kasama ang aking pamilya. May sarili kaming bahay at lupang tinitiran ng aming bahay.

May-kaya lang kami. Pero dahil na rin sa mga naipon ng aking mga kaibigan marami na silang naipundar katulad ng tindahan namin at isa pang bahay na mayroon kami. Ngunit ang isang bahay na iyon ay hindi pa tapos, under constraction pa kasi wala pang sapat na pera para maipaayos.

Sa lugar namin, halos makakamag-anak ang mga ninirahan rito. Ang bawat kapitbahay namin ay aming kakilala.

Sa bawat parte ng aming tindahan makikita ang bawat sulok na magugulo. Ang bawat pati ay tindahan, kwarto, kusina at bodega. Sa aming tindahan ang kadalas may tayo upang magbantay. Ang pinakagusto kong area ng aming bahay ay ang aming kwarto kasi dito ako nakakapagpahinga, nakagagawa ng assignment at anything na nakakapagparelax sa sarili ako. Ako ay naiinis kapag may mga taong nang-iistorbo kapag ako'y may ginagawa lalo na kung importante bagay. Gusto kasi ang lahat ng gagawin ko ay organisado para magawa ko nang ayos.

Kami ay isang traditional family kasi ang pamilya namin ay nakatira sa isang bubong na kasama ang aking ina, ama at tatlong mga kapatid. Madalas kong makaaway ang pangalawa kong kapatid. Maliit na bagay ay aming pinalalaki, ikaw nga nila 'walang bata, walang matanda'.

Masaya ako kapag nakikita kong saya at kumpleto ang aking pamilya na hindi tulad ng iba. Mga memories na aming pinagsasaluhan kada araw.

May ilang bagay na hindi nila alam tungkol sa akin, mga bagay na sarili ko lang ang tanging nakakakilala dahil alam ko na hinding hindi maiintindihan ito ng aking mga magulang.

Sa aming tahanan, may mga bagay na hindi nagkakaunawaan dahil sa pride na pinaiiral ng bawat naninirahan rito. Pero bilang isang pamilya hindi ko rin ito maiiwasan dahil kasama ito sa aming buhay.

May mga taong namimisinterpret ako dahil sa ugaling mayroon ako at dahil na rin sa hindi nila ako kilala bilang ako. Kung idedescribe ko ang sarili ko masasabi kong ako'y isang mabuting kapatid. Dahil kung hindi sila mahalaga sa akin hindi ko pahahalagahan ang pagmamahal ng bawat isa. Gusto ko ang mga kapatid ko ay nasa mabuting kalagayan lamang.